ศึกษาธรรมจากภาษาโลกและภาษาธรรม
ในการศึกษาหลักธรรมในพระพุทธาศาสนา เช่นเดียวกันกับศึกษาวิชาการด้านใด ๆ เราต้องทำความเข้าใจกับศัพท์เฉพาะหรือศัพท์เทคนิคของวิชาการนั้น ๆ แต่ในการศึกษาพระพุทธศาสนาเรียกว่า”ภาษาธรรม” ซึ่งมีความหมายหรือนิยามเฉพาะเจาะจงที่แตกต่างไปจากภาษาที่ใช้ในทางโลกียะหรือที่เรียกว่า”ภาษาโลก” เพื่อศึกษาหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาให้เข้าใจและเป็นเอกภาพที่จะนำไปสู่การปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า จำเป็นต้องเข้าใจภาษาธรรมได้อย่างเป็นพื้นฐาน
ในอรรถกถาแปล เล่ม ๗๖ หน้า ๘๑ พระพุทธเจ้าตรัสถึงความสัมพันธ์ของนามรูปเกี่ยวกับ พลังงานที่แสดงออกในลักษณะ ๕ รูปแบบหรือ ๕ นิยามที่มีความสัมพันธ์กันอย่างลงตัวคือ อุตุนิยาม พีชนิยาม จิตนิยาม กรรมนิยาม และธรรมนิยาม
“อุตุนิยาม”หมายถึงสิ่งที่เป็นวัตถุธรรมทั้งหมดทั้งที่เป็นรูปธรรม เป็นอรูปธรรมหรือเป็นพลังงานแต่ไม่ได้หมายรวมเอาส่วนวัตถุธรรมที่เป็น”ชีวะ”และไม่มีสภาวะหรือคุณสมบัติที่ เป็นพีชะ เป็นจิต เป็นกรรม และเป็นธรรมะ นิยามทั้ง ๕ นี้แม้จะมีส่วนที่ต่างกันและแยกกันได้ชัดเจนแต่มีส่วนปฎิสัมพันธ์สอดรับประสารสัมพันธ์กันอย่างลงตัว เพียงแต่ในตัวของ “อุตุ” เองไม่มีพลังงานของจิตหรือวิญญาที่ทำงานในตัวเองได้โดยอัตโนมัติ
(ยังมีต่อ)
ตีความตามภูมิและความเข้าใจของ…..วีระ สระกวี
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น