วีระ สระกวี

วันที่ ๑๕ มิย.๒๕๖๐ เป็น  วันที่อายุเริ่มย่างเข้า ๗๕ ปี แล้ว ตื่นเช้าขึ้นมาต้องตรวจสอบสุขภาพประจำวันโดยอาศัยนาฬิกาสุขภาพที่แขวนติดข้อมืออยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะเป็นเทคโนโลยีที่ทันสมัยไปสักหน่อย แต่อย่างน้อยก็บอกภาวะเบื้องต้นแล้วนำมาประเมินกับความรู้สึกที่เป็นจริงในตัวเราเช่นความดันโลหิตซึ่งตรวจสอบกับเครื่องวัดเฉพาะก็ใกล้เคียงกัน ช่วงเวลาการนอนหลับจากความรู้สึกของร่างกายก็ใกล้เคียงกัน ส่วนความสงบของจิตใจไม่ทราบว่าเขาใช้ข้อมูลอะไรเข้าไปประมวลโดยใช้  App. เมื่อวานได้เขียนคำปรารภลงใน FB. ถึงความรู้สึกของตัวเอง.....มีเพื่อนมิตรได้ให้ข้อคิดต่าง ๆ เช่น ขอให้พิจารณาถึงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อยู่เสมอ บางท่านบอกว่าตัวเองยังมีกิเลสอยู่ หลายทานที่ให้พร อวยพรมา เนื่องในวันคล้ายวันเกิดจึงขอถือโอกาสกล่าวคำขอบคุณทุกท่าน ที่ส่งความปรารถนาดีมาด้วยคำเสนอแนะข้อความคิดเห็นและคำอวยพรต่าง ๆตลอดมา .........มีคำพูดคำหนึ่งที่มักเข้าหูอยู่เป็นประจำในคำพูดที่ว่า “ คนเราเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมเก่า ” ฟัง ๆ ดู ดูเหมือนเป็นสัจธรรม เป็นหลักธรรมในพระพุทธศาสนา แต่เมื่อนำมาคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้วก็เกิดข้อกังขาข

ด้วยความปรารถนาและด้วยจิตคารวะผมขออนุญาตชักชวนเพื่อนมิตรสหายทั้งหลายมาศึกษาหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าวันละหนึ่งหน้า จากข้อเขียนหรือบทความของนักปราชญ์ทางพระพุทธศาสนา โดยยึดกรอบแนวคิดดังนี้...... “หลักธรรมคำสอนในศาสนาพุทธมิได้อ้างการดลใจจากเทพเจ้า หรืออำนาจภายนอกแต่อย่างใดทั้งสิ้นการตรัสรู้ การบรรลุธรรม และความสำเร็จของพระพุทธเจ้าทั้งหมดเป็นความพยายามของมนุษย์ และเป็นสติปัญญาของมนุษย์ มนุษย์และเฉพาะมนุษย์เท่านั้นสามารถจะเป็นพระพุทธเจ้าได้ มนุษย์ทุกคนมีศักยภาพในการเป็นพระพุทธเจ้าอยู่ในตัวเอง ถ้าหากเขาปรารถนาอย่างนั้น และทำความเพียรพยายาม   ตามหลักของพระพุทธศาสนาแล้ว ฐานะของมนุษย์เป็นฐานะที่สูงสุด มนุษย์เป็นนายของตนเอง และไม่มีอำนาจวิเศษหรือกำลังอื่นใดที่จะมาพิจารณาตัดสินชี้ขาดชะตากรรมของมนุษย์ได้   พระพุทธองค์ตรัสว่า “ ตนเป็นที่พึ่งของตน ใครอื่นจะสามารถเป็นที่พึ่งของเรา ได้เล่า”       พระองค์ได้ประทานโอวาทแก่สาวกทั้งหลายของพระองค์ให้เป็นที่พึ่งแก่ตนเอง และไม่ยอมให้แสวงหาที่พึ่ง หรือความช่วยเหลือจากอื่นใดอีก   พระองค์ได้ตรัสสอน ส่งเสริมและกระตุ้นเตือนให้บุคคลแต่ละคนได้พัฒนาตนเอง   และท