รำลึกถึงที่ผ่านมาตลอดทั้งชีวิตได้อุทิศทั้งร่างกายและจิตวิญญาณให้กับขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมมาตลอดตั้งแต่ยังหนุ่มแน่น ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยไม่เคยห่างไกลในกิจกรรมทางสังคมในฐานะปัญญาชนคนหนุ่มสาว หลังเหตุการณ์ 6 ตุลา 19 ต้องผันชีวิตเข้าป่าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยด้วยจิตใจที่เชื่อมั่นว่าสังคมของประเทศนี้จะต้องได้รับการเปลี่ยนแปลงไปสู่สังคมใหม่ที่ดีกว่า แต่ก็ต้องคว้าน้ำเหลวจากตัวบุคคลที่ยังอ่อนหัดไม่สามารถปรับกระบวนทัศน์ทางอัตวิสัยให้สอดคล้องกับภาววิสัยที่เป็นจริงของสังคมไทย ต้องจำใจถอยห่างแยกทางกันเดินไปตามภารหน้าที่ ความถนัด แนวคิดและความเชื่อของแต่ละคน ในความคิดของตนยังเชื่อมั่นอยู่ว่า แนวคิดทฤษฎีปรัชญาและยุทธศาสตร์การเปลี่ยนแปลงสังคมไทย ในทางภาวิสัยยังคงเป็นไปในทิศทางเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เพียงแต่ศัตรูของประเทศชาติและประชาขน ยังเข้มแข็งและเติบโตมาตลอดที่ผ่านมาคือจักรวรรดินิยมตะวันตกเป็นหัวหน้าขบวนการทุนนิยมสามานย์ รูปธรรมภายในประเทศเราขณะนี้มีหัวโจกทุนอนุรักษ์นิยมนำขบวนเผด็จการทุนนิยมสามานย์และสมคบคิดกับทุนจักรวรรดินิยมต่างชาติ เลี้ยงควายแดงไว้เป็นฝูง แต่เนื่องจากหญ้าของมันทำให้ควายแดงทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ทั้งตัวที่ฉลาดและตัวที่โง่ต่างก็สัมผัสได้ด้วยความรู้สึกแห่งความโลภในตน...เชื่อเหอะเจ้าควายโง่ แม้เจ้าจะกินดีอยู่ดีอิ่มหมีพีมันแต่ในที่สุดเจ้าจะต้องโดนเชือดไม่เคยมีในหลักสัจธรรมความเป็นจริงขั้นสุดท้ายว่าอธรรมมันจะชนะธรรมะได้.....ขอให้พ่อแม่พี่น้อง ญาติมิตรประชาชนทั้งหลาย จงได้จับตาดูเฝ้ามองด้วยความตั้งใจและเป็นฝ่ายกระทำช่วยเหลือหนุนช่วยคนที่เขาทำดีทำถูกต้องแล้วและให้กำลังใจในหลายเรื่องที่เดินมาถูกทางแล้ว…... เว้นแต่บางเรื่องบางประเด็นที่ยังดื้อด้านต้องกระแทกกันบ้างด้วยความปรารถนาดีที่จะให้ตื่นรู้ด้วยปัญญา เพราะประชาชนที่ตื่นรู้ด้วยปัญญาเท่า่นั้นที่จะเป็นผู้นำพาประเทศชาติไปสู่สังคมใหม่ที่ดีกว่า.....!!!*********ด้วยจิตคารวะ*******นายวีระ สระกวี /6/10/2562
มีชายชราคนหนึ่งชื่อว่า ลุงหยูกง แกตั้งบ้านเรือนอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่หลังภูเขาสองลูกชื่อว่า ไท่เชียงและหวังหวู ภูเขาสองลูกนี้ สูงนับพัน เริน กว้างใหญ่ถึง 700 ตารางลี้ ทุกคนที่ตั้งบ้านเรือนอยู่หลังเขาทั้งสองลูกนี้ ไม่สะดวกในการเดินทางเพราะภูเขามาปิดกันความ สะดวกสบาย แต่ด้วยความเคยชินไม่มีใครสนใจต่ออุปสักข้อนี้ ลุงหยูกงแกก็ใช้ชีวิติไปตามปกติเหมือนคนทั่วไป หรือแกจะคิดถึงอุปสักข้อนี้ อยู่บ้างตามนิทานก็ไม่ได้บันทึกไว้ และอีกข้อหนึ่งที่นิทานไม่ได้บันทึกไว้ก็คือไม่เคยปรากฏว่าแกเคยเป็นกำานัน ตามนิทานจึงไม่เรียกแกว่า “ลุง กำานัน หยูกง” จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งแกเกิดดำาริขึ้นในใจว่า”เราก็ทำาอะไรต่อมิอะไรมาในชีวิติมากมายถูกบ้างผิดบ้างเป็ นธรรมดาของคน สามัญทั่วๆไป แต่ครั้งนี้เราได้ไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้วว่า ไอ้ภูเขาสองลูกนี้ที่ขวางความเจริญของหมู่บ้านเราอยู่นี้ จะต้องขุดย้ายออกไป ไม่ให้เป็นอุปสักขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของหมู่บ้านต่อไปอีก ว่าแล้วแกก็ชวนลูกหลานและเพื่อนบ้านที่เห็นด้วยกับแกให้มาช่วยกันขุดย้าย ภูเขา ยังมีเพื่อนบ้านของลุงหยูกงคนหนึ่งชื่อว่า ลุงจือโช่ว เม
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น